تنهایی یکی از تجربه های راز آلود زندگی ست.
اما آدم ها معمولاً از تنهایی وحشت دارند،
به همین دلیل، زندگی گله وار را بر می گزینند.
در زندگیِ گله وار، شور و سرمستی می میرد.
آدم ها فردیت خویش را تباه میکنند، 
و زندگیِ دنج و امنِ بره ها را برمی گزینند.

شیرانه زندگی کن.
و همچون کرگدن تنها سفر کن.
بین دوراهی ِ زندگی و امنیت، 
همواره راهِ زندگی را در پیش بگیر.
زندگی را فدای امنیت نکن،
بلکه امنیت را به پای زندگی بریز.

تنهایی موهبت است.
هرگاه فرصت کردی تنها باشی،
این فرصت را غنیمت بدان.
سعی نکن از تنهایی به هیاهو بگریزی.
تنهایی است که تو را با خودت مأنوس می کند.
اگر با خودت مأنوس نشوی و بمیری،
زندگی را باخته ای.
در تنهایی است که حقیقتاً زندگی میکنی.
هنگامی که مرگ به سراغت می آید،
خواهی دید که زندگیِ حقیقیِ تو،
همان لحظاتی بوده که در تنهایی و سکوت و آرامش گذشته اند.
مرگ می آید و همه ی آن چیزهایی را که گردآورده ای از تو باز پس می گیرد، 
مگر لحظه هایی را که در تنهایی گذرانده ای. 
تنهایی ِ تو، همان روح توست.

    کتاب : در ستایش زندگی / نویسنده : مسیحا برزگر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: