حقیقت چیست؟

آنچه آلوده به اندیشه و تعابیر انسانی نباشد حقیقت است.

در مقابل حقیقت کذب قرار دارد و خواستگاه ظهورش تفکرات و تعابیر انسانی است. 

انسان اسیر توهم (من) به دلیل ناتوانی در همراهی با حقیقت، ناچاراً برای شناخت پدیده های ناشناخته، آنها را با فکر اندیشیده و تصور می کند، تا با این روش بتواند ناشناخته را به شناخته تبدیل و سپس آن را درک کند.

غافل از اینکه حقیقتی که اندیشه شود دیگر حقیقت نیست

بلکه برداشت مرده ای است که دیگر پویائی و خاصیت حقیقت را ندارد.

دلیل اینکه انسان تا بحال موفق به برداشتن گامی درجهت شناخت حقیقت نشده، بکار گیری ابزاری بی ربط با درک حقیقت و عبث بودن فعالیت هایش در این زمینه بوده است.

تا هنگامی که چشم دل خویش، آنهم از روی ترس، بر توهم (من) بدلی بسته نگه داشته و مونس تاریکی باشیم، اشتیاق برای یافتن روشنائی شعار و خودفریبی است.

روشنائی همیشه هست، اما این (من) بدلی ماست که با استفاده از تاریکی ذهنی، خودش را برای یک عمر از توجه ما پنهان نگه می دارد.

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

برگرفته از سایت خود شناسی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: